Hâlâ yürütür keyfini 3-5 palikarya!..
Son_bulmalıdır kapkara, kâbus dolu rûyâ;
Mü’minler eder, bekle, senin hâlini ihyâ!..
Timsâli idin feth-i mübînin, AYASOFYA!..
Â
Uğrunda sebîl oldu oluklar gibi, kanlar;
Bâş eğdi salib.. çınladı kubbende ezanlar!..
Doğrulsa eğer toprağın_altında yatanlar;
Etmezdi kusur kendine gelmekte reâyâ!..
Timsâli idin feth-i mübînin, AYASOFYA!..
Â
Kimdir seni benden koparan, böylece, kansız;
Mihrâbı ve kandilleri boş, kubben_ezansız?..
Taşlar bile durmaz, değil_insan, heyecansız!..
Vermem seni yâd_ellere ben, bir yana Dünyâ!..
Timsâli idin feth-i mübînin, AYASOFYA!..
Â
Rabbin ve Resùlün, hulefânın adı inmiş!..
Maksatlı bir_el; yerde, duvarlarda gezinmiş!..
Yâ Rab; bu ne vahşet, bu ne zillet, bu ne kinmiş!..
Hıçkırsa da azdır buna karşındaki derya;
Timsâli idin feth-i mübînin, AYASOFYA!..
Â
Eksildi ya kubbendeki tevhîd_ile tekbîr;
Evsâhibi olmak diliyor şimdi misâfir!..
Çan takmağa azm_etti emîn_ol, sana, kâfir!..
Küffâra ümit verdi asırlarca bu hülyâ!..
Timsâli idin feth-i mübînin, AYASOFYA!..
Â
Îmân_ile etsek hepimiz Rabbimi râzı;
Rahm_etse, kabùl_etse Hüdâ bunca niyâzı;
Kılsak Ramazan Bayramı, gölgende, namâzı;
(YÂ FETH-İ MÜBİN) yazsa minârendeki mahya…
Timsâli idin feth-i mübînin, AYASOFYA!..
Â
İstanbul’u İstanbul_eden ey ulu mâbet!..
Tez günde nasîb_etse Hüdâ sende ibâdet!..
Bir vakf_ile kaldın bize Fâtih’den_emânet;
Yükselse minârenden_ezan Rabb’a, semâya!..
Timsâli idin feth-i mübînin, AYASOFYA!..
           VEZNÄ°: Mef’ùlü mefâîlü mefâîlü feùlün
   (*) 1969 baskı tarihli ve ARUZUN SÖYLETTİKLERİ başlıklı şiir kitabımdan…